Waarom schrijf ik deze blog: iedereen ondervind de periodes in het leven dat het even niet gaat zoals gewild.
Voor mij is deze titel helaas vaak van toepassing, wel heb ik geleerd in deze 33 jaar dat ik op deze wereld mag staan dat in vele situaties je geen controle hebt. En als je wel invloed hebt er zelf ook geen goed aan doet door alle emoties die door je lichaam gieren. De weg die ik nu bewandel is een mooie weg met helaas wat vaker wolken voor de zon dan ik zou willen. Wat dan wel weer zo is als die spreekwoordelijke zon er dan is dat ik er tegenwoordig veel meer waarde aan hecht. Het plaatje van de stenen weegschaal staat niet zomaar bij deze blog. De weegschaal is voor mij een hele belangrijke rol gaan spelen. Tijdens mijn therapie kwam hij in mijn proces vaak voor. Ik kwam erachter dat ik naar een balans aan het streven was die onbereikbaar was. De weegschaal zoals hij op het plaatje afgebeeld staat is helemaal in balans en dit kan gewoonweg niet. De acceptatie hiervan is er nog niet helemaal en zeker niet op momenten dat ik heel emotioneel ben.
Tijdens een paar sessies bij Praktijk ondersteunende psycholoog heb ik een hele mooie les geleerd. Heel waardevol en ik denk er nog dagelijks aan. De psycholoog liet mij een plaatje zien van 2 levenswegen de ene weg stond vol met obstakels met aan het eind een mooi kasteel en de andere weg was zonder obstakels maar eindeloos lang. Ze hield het me voor en zei tegen me kijk goed naar deze afbeelding en denk even goed na welke weg je zou willen nemen. Na even nadenken realiseerde ik me dat ik toch liever de weg met obstakels zou willen nemen door uiteindelijk bij mijn doel te komen. Waardoor ik de tegenslagen in het leven als onderdeel van mijn levenspad zie en weet dat het voor een goed doel dient.
Als ik heel eerlijk moet zijn kan ik ook wel verklappen dat als ik in een rustig vaarwater zit dat ik me heel ongemakkelijk en onveilig kan voelen. Puur doordat je er zo aan gewend raakt om met de obstakels te moeten dealen, misschien ergens zelfs een lichte verslaving aan de stoffen die vrijkomen bij stress.
Zo zie je maar dat alles went…
Tot de volgende blog.
Ciao Ciao Just Becky
Hey lieffie het is zo herkenbaar allemaal ik ben trots op jou.. ❤
Dank je wel! Zo lief. Dit doet me goed ❤ dikke kus
Helemaal waar. Zo herkenbaar geschreven. Snap wat je bedoelt, al is ieder leven anders en zijn de obstakels niet hetzelfde, je moet allemaal die weg bewandelen
Dank je wel om de tijd te nemen om het te lezen. En zo fijn dat mensen het herkennen dan voel je je gesteund en niet zo eenzaam. Ik hoop ook dat andere hier een stukje steun uit kunnen halen en misschien zelfs wel een manier om er mee om te gaan.
Ik zit nu momenteel in een heel zware twijfel periode. Zo’n teksten doen me goed. Maar denk dat ik toch beter nog effkes verder zoek. Het is hier allemaal zo mooi begonnen. Nu 3 jaar later mag ik m’n gedacht en gevoelens uiten. Zo geraken we er niet uit. En telkens word er gevlucht vr elkaar.