Een laptop die al voor de tweede keer is teruggestuurd, mijn camera die continue in foutmeldingen schiet. Niet bepaald waar je echt vrolijk van wordt. Hierdoor zie ik hoe afhankelijk ik geworden ben van al die apparaten.
Wat zijn we verwend. Met al die apparaten in huis die een hoop dingen in het leven een stuk makkelijker maken. Hoe naar kunnen we ons voelen zodra één van die apparaten het af laat weten. Zo afhankelijk zijn we al geworden. Kan jij je het voorstellen dat het er vroeger allemaal niet was?
Over vroeger gesproken….. Was het nou makkelijker of juist niet? Ik durf het niet te zeggen. Ik vind het half om half. Er zijn denk ik verschillen in de problemen. Regelmatig schiet het door mijn hoofd vroeger was alles beter. Is dit reëel ? Waarschijnlijk niet, ten eerste was ik kind. In de meeste gevallen is het leven dan redelijk zorgeloos. De problemen die je als kind ervaart vallen in het niets bij het volwassen leven. Denk ik nu dan. Mijn tijd van opgroeien was al redelijk luxe. Daar begon het tijdperk al van internet, spelcomputers etc. Gelukkig nog wel genoeg buitenspelen.
Kinderen van nu…… hebben naar mijn mening één groot gemis. Doordat de spelletjes die wij vroeger speelde vervangen zijn. Ze zijn vervangen door de mobiel, tablet en spelcomputers. Wat een gemis! Als ik terugdenk aan het buitenspelen met mijn vrienden en vriendinnetjes. Verstoppertje, voetballen, hutten bouwen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dan te bedenken dat ik dat had moeten missen door heel de dag op zo’n apparaat te zitten. Het grootste gemis voor de kinderen van nu vind ik het sociale aspect.
Gisteren ging ik met mijn partner een rondje in de natuur doen en daar ontstond mijn grote frustratie. *Piep*camera!!!! De ene foutmelding na de ander. Zoomfout, schakel uit en weer in. Grrrrrrrrrrrr weer dat mooie plaatje gemist. Iedereen die af en toe fotografeert zal weten dat je snel moet zijn om een moment vast te leggen. Word erg lastig als je de camera uit en in moet schakelen. Oplossing is opsturen, maar dan ben ik hem een paar weken kwijt. Daar komt ie …… ik ben veel te afhankelijk van mijn camera.
Ongeveer drie weken geleden kocht ik een nieuwe laptop. Vorige week zag ik dat de letters op het toetsenbord al begonnen te vervagen. Na 2 weken al! Serieus?! Contact opgenomen met Coolblue, het probleem uitgelegd. Direct kwamen ze met een keuze. Omruilen voor dezelfde of een vergelijkbaar product. Mijn keus ging naar optie één, immers was ik super tevreden met deze laptop. Na een flinke zoektocht voor een laptop die aan al mijn wensen voldeed, was dit de enige die overéénkwam. Nieuwe kreeg ik binnen en na 3 dagen weer hetzelfde probleem. De toetsen gingen weer vervagen. Het lot heeft gekozen voor optie twee.
Jarenlang heb ik in een telefoonwinkel gewerkt, hier heb ik ook gezien hoe afhankelijk we van de techniek zijn. Is het afhankelijk of maken we ons afhankelijk? Juist, we maken ons afhankelijk. Vroeger deden wij geen verstoppertje met een mobiel. Had wel makkelijker geweest ik had iedereen gewoon opgezocht via GPS hahahahaha. Daarbij had het toch ook zijn charme. Terug gekomen van je vakantie je fotorolletje inleveren. Wachten tot je foto’s klaar waren. Mislukte foto’s waren toch ook grappig!
Mijn conclusie is dat beide kanten zijn charmes heeft. Alles heeft zijn voordelen maar ook zeker zijn nadelen. Voor mij is één ding zeker, ik had mijn kindertijd niet anders willen doorbrengen. Tot de volgende blog.
Ciao Ciao Just Becky
Blij dat ik een onderdeel van jouw jeugd mocht zijn
❤❤❤❤ hier geld precies hetzelfde dat ik deel van jou leven mag zijn.