nailpolish addict

Van jongs af aan ben ik dol op kleurtjes. Toen ik mijn eigen centjes ging verdienen heb ik een verslaving opgedaan. De verslaving is nagellak . De verslaving is nog niet zozeer de nagellak gebruiken, hoe gek dat ook klinkt. Bij mij was het echt als ik in de winkel stond dat er een hebberigheid ontstond. Deze kleur heb ik nog niet. Deze is bijzonder het is een crack nagellak. Deze is bijzonder omdat het iets bijzonders doet met een magneet. Er is geen kleur die ik niet heb. Maar dan sta je in de winkel en denk je: “Oow!! Deze heeft gave glitters!”. Sowieso ben ik dol op glitters. In wezen kan je me zien als een soort ekster.

Ik ga al jaren naar een nagelstyliste die met grote zorg mijn nagels elke maand weer mooi en uniek maakt. Maar mijn teennagels blijven dan nog over om de nagellak te gebruiken. Alhoewel dat nu ook niet vaak gebeurd. In de winter heb ik eigenlijk bijna nooit nagellak op dan zie ik het nut er ook niet zo van in. In de zomer wil het ook nog weleens gebeuren dat ik gellak op heb. Mijn moeder is pedicure en ook daar ga ik nog wel eens naar toe en vervolgens raak ik vaak verliefd op 1 van haar gellak kleurtjes in haar praktijk.

Vorige week dacht ik: “Ik ga de mand even uitzoeken. Kijken of er lakjes overleden zijn.”Ik heb toen alle lakjes geteld en schoongemaakt. Degenen die wat ingedikt waren, wat nagellakremover erbij en dan kunnen ze gewoon weer even mee. De teller is op 130 gekomen die nog goed waren. 5 lakjes waren echt niet meer te redden en heb ik weggegooid maar wel met pijn in het hart. 130 zijn een hoop lakjes. Ik doe aan kleuren voor volwassenen en mijn vriend zei: “Misschien kun je je kleurplaten met nagellak gaan inkleuren, dan maak je ze misschien ooit nog op”. Ik moest er wel om lachen.

Hoe ik de nagellak ooit op ga krijgen, ik heb geen flauw idee. Maar ergens maakt het idee dat ik ze heb me al tevreden. Nieuwe nagellak zal er voorlopig niet bijkomen (of hij moet heel bijzonder zijn).  ; )

Tot de volgende blog.

Ciao Ciao Just Becky