Vorig jaar september begon een geheel nieuw leven voor me. Ik kan me ook niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een blog geschreven heb??? Ook de fotogalerij was erg verouderd.
Er kwam achteraf gezien een luxe positie voorbij voor mij, ik kwam op een punt in mijn leven waar ik alle kanten mee op kon. Ik had geen werk en ging verhuizen. We hadden een heftige periode. We werden van de ene emotie in de ander gesleurd. De twijfel van een nieuwe kant op slaan of toch maar weer naar het veilige werk in de winkel.
Ik maakte de keuze om nu eens iets te gaan doen wat ik echt wilde, ook speelde hier wel mee dat ik vaker te horen kreeg dat ik in de zorg moest gaan werken. Velen vonden dit echt wel bij mij passen. Mijn oom was al geruime tijd ziek en was terminaal, in de laatste periode dat hij het niet meer allemaal zelf kon heb ik toch ook een klein beetje als mantelzorger gefunctioneerd.
Mijn oom lag op een gegeven moment in het revalidatiecentrum in Spijkenisse, hier zag ik de goede kanten van de zorg en dit trok me erg aan. Er stond wat personeel buiten hun sigaretje te doen en ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en vroeg gewoon of ze personeel zochten. Nee zeiden ze, maar raadde me aan om op de website te gaan informeren.
Sollicitatie….
Daar op de website zag ik mijn kans (alsof het zo moest zijn), een vacature voor leerling in de zorg, en daar kwam nog een bonus bij in Rozenburg. We waren op dat moment bezig om het huis van mijn oom te kopen. Hij wilde heel graag dat het huis in de familie zou blijven. Wij wilden eigenlijk al geruime tijd uit Spijkenisse weg, de buurt ging op snel tempo achteruit. Dus ik begon aan mijn sollicitatie procedure. Deze duurde best lang in totaal bijna 3 maanden, maar met een positief resultaat. Na onderworpen geweest te zijn van allerlei testen, was ik aangenomen.
Zeg maar nee dan krijg je er 2.
Uiteindelijk kreeg ik ook de keus om de VIG opleiding te doen ( alleen de zorg) of de combi opleiding VIG en maatschappelijke zorg. Die combi opleiding ligt helemaal in mijn straatje dus de keus was snel gemaakt. Wel werd ik gewaarschuwd dat hij zwaar zou zijn, maar aangezien ik door alle testen was gekomen, zou me dat moeten lukken.
O ja leren is geen 1,2,3tje.
Wat viel me dat toch even vies tegen dat leren. Huiswerk,huiswerk en huiswerk. De praktijk gaat allemaal prima, maar die theorie……. Na al die jaren geen school valt het me toch best zwaar. Gaande weg ben ik er toch achter gekomen dat ik erg visueel ingesteld ben. Soms voel ik me zo dom als ik de opdrachten lees en er totaal geen beeld bij kan vormen. Dan denk ik “dit kan toch in Jip en Janneke taal of met plaatjes”
Toch maar weer hulp.
Daar kwam het antwoord in mijn zakelijke mailbox: de leerlingen konden een studiecoach in armen nemen via Careyn. Dus ik hop, ik stuur een whatsapp en daar was de intake. Gelukkig heb ik een goede klik met mijn coach. Ook mijn studie begeleidster ingelicht en een stappenplan gemaakt. Vanuit hier kan ik weer verder. Zo kom ik er ook weer achter, dat als ik dieper graaf in mezelf het antwoord daar al is.
Ben je benieuwd hoe dit verder gaat….. volgende blog zal ik je meer vertellen over het avontuur, op oudere leeftijd weer terug in de schoolbank.